de rechte lijn
van het vliegtuig
gierzwaluwen
deze hete dag
oefenen kinderen
hun bommetjes
Rügen, Duitsland
oms kom je op een plaats waar de tijd heeft stil gestaan. Wij zijn op vakantie in Rügen, het eiland waar de oude DDR-prominenten graag op vakantie gingen.Op 1 mei 2015, de ‘Dag van de Arbeid’ rijden we via een aantal dorpjes naar het zuidelijke deel van het eiland. Op deze voor de eilandbewoners vrije dag passeren we onderweg regelmatig een stoet Trabantjes waar liefhebbers op deze speciale dag een toertocht maken. We komen de stoet een paar keer tegen, maar steeds zien we we dat de stoet korter wordt. De Trabantjes die het niet hebben gered staan in de berm, met de chauffeur teleurgesteld kijkend naar zijn autootje terwijl hij in de walm staat van diegenen die wel verder kunnen.
Op het uiteinde van het zuidelijke deel van het eiland staan nog ouderwetse hooischelven. In eerste instantie vermoed ik dat het voor de toeristen is gedaan, maar even verderop blijken er nog meer te staan. Kennelijk wordt het hier nog met de hand gedaan, maar… niet op 1 mei!
Teleurstellingen
De band Genesis was op tournee, waarbij de zanger Peter Gabriel voor de laatste keer meeging, en ik had een kaartje!
Het concert zou op vrijdagavond zijn. De donderdag ervoor kwamen vrienden die ook een kaartje hadden en ik bij elkaar om af te spreken hoe we naar het concert zouden gaan. Er was een vriend bij die geen kaartje had, maar wel graag wilde. Er werd voorgesteld om de volgende morgen naar Ben Noz te gaan, een sigarenboer die ook concertkaartjes verkocht.
Als we de winkel binnenkomen zien we de verkoper in een T-shirt van Genesis staan, die we bewonderend bekijken. Hij had hem de vorige avond gekocht bij het enige concert van Genesis dat in ons land gegeven zou worden…
Op zijn vraag waarmee hij ons kon helpen zijn we maar niet meer ingegaan.
Onze huisarts maakte ooit de opmerking dat je van teleurstellingen groeit, maar deze ervaring blijft schrijnen.
Rhodos stad
Foto: Henk van der Werff
oeroude huisjes
wat gebleven is
de sterrenhemel
Zwerftochten – Amersfoort, Zuidsingel
oit heb ik twee series met plaatjesalbums gekocht, nl.: ‘Zwerftochten door ons land’ en ‘Mijn Land’. In deze albums wordt een reis langs verschillende steden gemaakt, ingedeeld per provincie. Terwijl ik de albums doorbladerde werd ik nieuwsgierig hoe de straten en pleinen op de afbeeldingen er tegenwoordig uit zien, heb mijn camera gepakt en ben Amersfoort ingegaan en heb de situatie vergeleken.
Op deze afbeelding uit het album ‘Utrecht’ uit de serie ‘Zwerftochten door ons land’, met afbeeldingen van B. van Vlijmen heb ik de Zuidsingel nog net zo aangetroffen als in 1931. Het water op de afbeelding is de oude ringgracht rondom Amersfoort, waar ooit vier poorten aan stonden waar je Amersfoort binnen kon komen, waaronder de bekende Koppelpoort. Maar er zijn nog steeds twee andere poorten – die ook in het album staan.
Een stukje tekst uit het boek:
O! oude geveltjes vind je te kust en te keur in allerlei hoekjes van deze oude stad, geveltjes met sierlijk gesmede balkankers, met een ouden gevelsteen soms, met zwierige versiering; of strak, streng, deftig van uiterlijk.
De eerste afbeelding is uit: Zwerftochten door ons land – Utrecht
De tweede afbeelding: Henk van der Werff
Danièle Sallenave – Gepasseerd station
anièle Sllenave begint haar dagboek op 1 januari 1990 – vlak na de val van de Berlijnse Muur en het opengaan van de grenzen naar de oude Oostbloklanden en loop tot 31 december 1991.Ze weet hoe het leven daar is, bezocht deze landen regelmatig. Ze weet ook waar de mensen op hopen nu de grenzen weer open zijn en beschrijft de teleurstelling als blijkt wat het Westen ze te bieden heeft – het kapitalisme.
Ze worden niet meer door hun eigen regering vermorzeld, maar door bedrijven die gouden bergen beloven, maar op winstbejag uit zijn. Bij elk groot bedrijf dat zich in deze landen vestigt staan er grote nieuwsberichten in de kranten, maar nergens hoor je over hulp of idealen en ze tijd gunnen om te wennen aan een ander leven.
En ze verbazen zich over de Westerlingen, die geestelijk lui zijn en zich laten leiden door reclames en de uitverkoop, niet door vergezichten of idealen – vaak de laatste strohalm die ze zelf hebben gehad, meestal tegen beter weten in.
En kijk waar we nu – dertig jaar na het uitkomen van het boek – staan. Ook in het Westen worden inwoners door hun eigen – machteloze – regering gewantrouwd en gemangeld zoals we in Nederland momenteel ondervinden.
Een opmerking uit het boek:
“Dat is wat we cultuur zouden kunnen noemen […] de wellevendheid, de beschaving, de kunst van het samenzijn, het wederzijdse respect, een soort ethische horizon, die het mogelijk maakt samen te leven.”
Een boek om over na te denken.
Meer informatie over het boek:
Danièle Sallenave – Gepasseerd station
Ramen en deuren – Oxford
Foto: Henk van der Werff
Lentekriebels
fgelopen week zag ik een roodborstje takjes aandragen voor een nestje. Dit ging hem niet goed af, de plaats voor zijn nest was waarschijnlijk net uitgezocht waardoor hij nog wel eens een verkeerde ingang invloog en er – licht ontredderd – met dezelfde vaart weer uit kwam, zoekend naar de juiste opening. Wanneer hij na een aantal pogingen de juiste ingang gevonden had, maakte zijn wederhelft er een kunstig nest van. Als dank bracht regelmatig hij wat lekkers voor haar mee.En dit alles door lentekriebels. Er is de laatste tijd veel over gesproken, meestal door mensen met een mening die – volgens hen – anderen ook zouden moeten overnemen. Maar ‘lentekriebels’ is zoveel meer! Het zorgt er voor dat iedereen weer een glimlach op zijn gezicht krijgt, dat de deuren en ramen van een huis weer open gaan, de natuur weer uit haar schulp kruipt en iedereen weer zijn zin krijgt om er ook dit voorjaar weer wat moois van te maken. Ik hoorde zelfs weer iemand op de fiets zingen vanwege het lekkere weer.