Tuingasten – Staartmees

Gehuld in een wolk van tsjirp-klanken, rollend als een erwt in een scheidsrechtersfluitje, komt bovendien een club staartmezen aanzetten, bleek bevederde pingpongballetjes met een zwarte steel. Maar wat je hoort krijg je lang niet in dezelfde mate te zien. Zo klein, zo beweeglijk.
Altijd in vereniging, toch ieder op zichzelf, zo trekken staartmezen over de wereld. Altijd opgewekt, altijd in gesprek. En volkomen onverstoorbaar. Ze geven je het gevoel van een boom tussen de bomen – dat ze elk moment op je kunnen neerstrijken om mouw, kraag en hoofd op eetbaarheidjes te inspecteren, dat het stom toeval is dat je wordt overgeslagen.

Ik denk wel eens dat de natuur bedoeld is om ons een plezier te doen. Vooral bij staartmezen.

Uit: Ruim duizend dagen werk van Koos van Zomeren
Foto: Henk van der Werff