Henk van der Werff

Vandaag is er een excursie voor beginnende vogelaars naar Arkenheem, het weidevogelgebied tussen Nijkerk, Spakenburg en de Randmeren. We gaan per fiets en mij is gevraagd om achteraan mee te fietsen om dat ik het gebied goed ken, zodat ik de achterblijvers naar de ontmoetingsplaats kan brengen.

Direct bij het eerste verkeerslicht gaat het al mis. Een vrouw blijft achter die niet nog even snel over wilde steken vlak voor het verkeerslicht op rood springt. Hierdoor rijden we even later samen door het mooie gebied, waar de groep al uit het zicht is verdwenen. We genieten van de rust, de mooie omgeving en de vele vogels die er te zien zijn, tot ik plotseling wat hoor in het hoge gras. ik stop en gebaar naar mijn metgezel om stil te zijn en mee te komen, waarna we op onze tenen teruglopen naar de plaats waar het geritsel nog steeds voortduurt. Dan zien we een groep kemphanen, waar twee mannetjes in een gevecht gewikkeld zijn, terwijl in het groepje eromheen een vrouwtje doet of ze er niets mee te maken heeft.

Als na een tijdje het vrouwtje haar keuze heeft gemaakt en het gevecht stopt, fietsen we verder naar de ontmoetingsplaats, waar gevraagd wordt waar we zo lang zijn gebleven, zoveel was er onderweg niet te zien. Wanneer we vertellen wat er allemaal gezien hebben, met als klap op de vuurpijl de kemphanen is de groep verbaasd en teleurgesteld. Zij hebben onderweg weinig bijzonders gezien. Hun gids vertelde me achteraf dat ze vooral bezig waren om het gezellig te maken op de fiets en nauwelijks oog hadden voor hun omgeving.

het oude landschap
uit overvolle sloten
geluid van kikkers

Het is warm vandaag, de aandacht van het Chinese meisje dat een paar dagen training van me krijgt verslapt en ik besluit haar mee te nemen naar het tuincentrum aan de overkant om er een ijsje te kopen.

Binnen, in het tuincentrum, loopt ze ineens weg. Even later vind ik haar terug tussen alle kamerplanten die er staan uitgestald. Ze is onder de indruk van al het groen en als ik haar zeg dat dit alleen de binnenplanten zijn en dat er buiten nog veel meer is te vinden rent ze direct die kant uit. Als ik ook buiten kom zie ik haar alle bloemen bekijken en ruiken, geen enkele bloem of plant wordt overgeslagen. Alles wil ze weten over de planten.

Na een tijdje besluit ik dat het tijd wordt om weer te beginnen met de training, we kopen het beloofde ijsje en lopen terug. Ze verteld dat in Shanghai, waar ze woont, het beter is om niet naar buiten te gaan in de pauze vanwege de files in de straat en de stank en smog van de auto’s. Ze denkt dat wij in Nederland toch wel de gelukkigste mensen ter wereld moeten zijn waar je zoveel bloemen kunt kopen als je wilt.

tuincentrum
op de foto van een bloem
landt een vlinder