Henk van der Werff

Langzaam wordt het avond op het intieme strandje tussen de rotsen, ouders halen hun kinderen uit het water waarna ze worden aangekleed door hun moeders terwijl hun vaders het speelgoed bij elkaar zoeken. Tieners komen tevoorschijn uit de omliggende rotsen waarna iedereen richting huis gaat en het strand achterlaten voor een handjevol mensen die van de zonsondergang willen genieten bij een kop koffie op het terras.

zonsondergang,
het geluid van de branding
onverstoorbaar

Vandaag stormt het – ideaal weer om naar het strand te gaan en eens lekker uit te waaien. Maar op het moment dat we ons hoofd boven het laatste duin uitsteken worden we gezandstraald. De wind staat loodrecht op het strand en laat het zand flink stuiven.

Omdat we geen hoofddeksel of sjaal bij ons hebben besluiten we dat het ook mooi is om het natuurgeweld vanuit een strandpaviljoen achter een kop koffie te bekijken.
Het kost ons even moeite om de deur te openen doordat de wind de deur dicht blaast, maar de zin in koffie overwint.

Eenmaal achter een kop koffie hebben we rustig de tijd om al het zand uit onze oren te peuteren.

de storm komt aan land,
helmgras schudt zich uit, richt zich op
en slaat weer neer