kaarsrecht ligt hij daar
iemand vouwde zijn handen
toen hij al weg was

een kringeltje rook stijgt op
van een gedoofde miskaars

kaarsen walmen na
op weg naar de uitgang
nog even omkijken

hoog, het kruisbeeld
voor de glas-in-loodramen
in de voorjaarszon

met diepe teugen zuigt hij
zijn longen vol buitenlucht

aan de overkant
een ooievaar van karton
in de voortuin

Nico van Dam (1,3,5)
Henk van der Werff (2,4,6)

het nadruppelen
van gindse regenwolken
de geur van nat bos

aan alle kale twijgen
hangen nu parels van licht

de beukenstammen,
nat glimmen ze in zonlicht
dat naar voorjaar neigt

daar liggen ze dan:
in moten op een stapel
met daarop een naam

even aarzelt de vogel
bij de lege plek, vliegt dan door

de regen is weg
vogels zijn gevlogen
alleen stilte bleef

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)

verlaten kapel
van voorbije vieringen
een vleugje wierook

welgevallig reukoffer
van de lindes in mijn tuin

takken vol lichtjes
de geur van oliebollen
op het kerkplein

kaarsen walmen na
de wierooklucht blijft hangen
het is voorbij nu

bij het uitgaan van de kerk
een heldere winternacht

aan wie omkijkt
verschijnen de heiligen
nog in een kerkraam

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)

op het bankje
in de rozentuin,
twee punkers

in talliet op het klimrek
op de dag na de sabbath

ondersteboven
hangt ze, haar lange haren
vegen de grond

hij juicht van plezier
wil botsen met vliegtuigen
vanaf de schommel

in een gewone zandbak
speelt een prinsessenjurk

twee vriendinnetjes
in precies dezelfde blouse
selfies op het strand

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)

het asfalt twinkelt
motregens trekken een waas
voor het lamplicht

af en toe, in lantaarnlicht
haastige voorbijgangers

in de avondlucht
dartelen de vleermuizen
zij gaan vrijuit

windstilte –
zaadpluizen, besluiteloos
zweven ze verder

het zoemen in de avond
van bijen in de lindes

deze stilte,
schuilend onder een boom
hoor ik hem pas

Nico van Dam (1,3,5)
Henk van der Werff (2,4,6)

met haar groene neus
speurt ze al in de bloesems
naar vruchtbeginsel

bedolven onder roze,
uitgebloeide sneeuwklokjes

tulpenvelden
in haar rode jasje
op de foto

bloemencorso,
achter de stoet, steeds ijler
de zachte geuren

en weer botsen hommels
plok plok tegen de ruiten

aardbeiplantjes
met de broeikas wijd open
de eerste uitlopers

Nico van Dam (1,3,5)
Henk van der Werff (2,4,6)

het regent zacht,
op de ramen van een school
krokussen

behoedzaam het grindpad op
om geen krokus te pletten

kindergejoel;
ineens, tussen de bloemen
stuitert een voetbal

nu huppelen ze
maar ze zullen bedaren
lammetjes in maart

verstopt achter een graspol
het kuifje van een kievit

de bui is voorbij-
van het schoolplein klateren
kinderstemmen

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)

miezerregens
over het weiland gejaagd
in grijze flarden

in de luwte van de dijk
liggen koeien, herkauwend

in het naakte land
levensgroot op een stal
lingeriereclame

zonsondergang,
koeien met volle uiers
op weg naar de stal

varkens wroeten nog wat rond
diep weg in hun zompig kot

de zon breekt door –
piepend onder de dakrand
boerenzwaluwen

Nico van Dam (1,3,5)
Henk van der Werff (2,4,6)

het vroege zonlicht –
vogels nodigen het uit
verder te komen

de lamellen optrekken
een nieuwe dag begroeten

op de kerkklok
het bewegen van de tijd
nauwelijks zichtbaar

voortschrijdend inzicht
in de spiegel kijken
naar grijze haren

een geruisloos passeren
van wat ooit eindeloos leek

hoor, tortelduiven!
toen ik nog maar een kind was
koerden ze al zo

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)

Een zachte herfstdag –
de weckpotten van oma
helemaal gevuld

lichtjes flakkert de vlam
rondom een roerloze pit

achter de ramen
is alleen de nacht zichtbaar;
weten van nachtvlinders

de ochtend vol dauw
luchten die maar niet klaren
de verte nabij

het rusteloze wachten
dan, de eerste gans stijgt op

een lege leipeer
waterdruppels parelen
op het natte blad

Henk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)