Sporen in de dauw
een grijze dag –
een bloeiend boeket onkruid
zomaar op een veldeen spleet in het wolkendek
een blik op blauwe verteneen wolk spreeuwen –
het onuitgesprokene
meandert met ze meehet zandpad loopt af
stroompjes oker vlechten zich
vloeiend naar omlaaghet is stil bij de vijver
maar toch, sporen in de dauwde bui trekt voorbij
een aalscholver droogt zich op
in een regenplasHenk van der Werff (1,3,5)
Nico van Dam (2,4,6)
Om er te zijn
Het eiland mondt uit
in een afgelegen plek –
met palenballet.de zeilboten voor anker
in cadans met de golfslagHet is er nu weer:
dat stroeve zand, van ver weg
bezonken geuren.zand en zeewind bedekken
wat het getij achterlaatDe uren dat we
– buiten alles om – keken
naar de vogeltrek.de stilte die we vonden
in de luwte van de duinenSimon Buschman (1,3,5)
Henk van der Werff (2,4,6)Bovenstaande renga is gemaakt naar aanleiding van de foto.
Met zonder jas
zomers van toen
fietsbanden gedrapeerd
om lantaarnpalenblokken om de pedalen
twee zusjes samen één fietstussen de spaken
een speelkaart aan een knijper –
maar niet op maandageerst een flinke mep
dan rennen van jas naar jas
een straat zonder zuto’smet zonder jas naar buiten
tot de lantaarns gaan brandeneen oud brillenglas
en een stukje schoenveter
de zomerzon brandtHenk van der Werff (1,3,5)
Veronica Stutvoet (2,4,6)