Blauwkapel

et kerkje is oud, erg oud. De hoge eiken langszij, die hoger zijn dan de klokkentoren, lijken het te willen beschermen tegen de eeuwen die nog komen.

eeuwenoud kerkje –
in de eiken rondom
processierupsen

Degene die het rond het jaar 1550 liet bouwen als familiekapel liet het houten plafond blauw schilderen – de kleur van Maria, waardoor het onder de boeren die er ook ter kerke gingen algauw “de blauwe kapel” ging heten.
Hierdoor kreeg het kleine vestingsstadje en fort langs de Hollandse waterlinie de naam Blauwkapel.

Het dorpje ligt onopgemerkt bij de afrit Utrecht-Noord. Uit de auto zie je een paar bomen, meer niet. In het dorpje is het stil, er rijden nauwelijks auto’s. De paar die je ziet op de doodlopende weg zijn van de bewoners.

onze trouwkerk –
uit de klokkentoren
steekt nestmateriaal

De afbeelding is uit: Mijn Land – Utrecht