pok-pok-pok, regelmatig onderbroken door pauzes waarin de specht uitkijkt naar een havik of zich een paar decimeter verplaatst.
Dan, eindelijk, weet je waaraan het je doet denken. Het klinkt alsof iemand in alle eenzaamheid een stukje zit te tikken. Bedachtzaam, want het moet in één keer goed, wordt letter voor letter op haar plaats gezet.
Ze vormen een verhaal dat niet in het minst te lijden heeft van de omstandigheid dat het nooit gedrukt zal worden. En zoals elk goed verhaal bevat het in feite slechts één mededeling: ik leef!

Uit: Alle vogels van Koos van Zomeren
Foto: Henk van der Werff

Ze zijn overal en altijd met z’n allen.
Met z’n allen op straat, schuimend tussen de klinkers. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen naar een achtertuin, misschien is daar wat brood gestrooid. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen ruziezoekend in het warme zand of gauw een boom in, want er loert een kat. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen in de dakgoot, graag onder de pannen en ’s avonds vroeg weer onder zeil.

Uit: Ruim duizend dagen werk van Koos van Zomeren
Foto: Henk van der Werff

Foto: Henk van der Werff