Vorige week is een bundel uitgekomen waarin Luc Barbé haiku’s over kinderen heeft verzameld onder de titel Achter mijn rug hobbelt haat stemmetje mee. De bundel bevat meer dan 300 haiku’s van 155 auteurs, sommige eeuwen geleden geschreven, andere recent.

Ik ben er trots op dat acht haiku’s van mij in deze mooie bundel zijn opgenomen. Het is een aanrader waarin veel herkenbare situaties met kinderen in voorkomen. Ook de puberteit of herinneringen aan de jeugd worden niet vergeten. De bundel kan besteld worden op deze pagina

De winst va de verkoop van deze bundel gaat naar de Vlaamse Vereniging voor Pleegzorg en de Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen.

Onze jongste zoon heeft mijn boormachine geleend om een gordijnrail op te hangen. Op een zondagmiddag stuurt hij een appje met een vraag over de machine. Na mijn antwoord schat ik in wanneer hij ongeveer begonnen is en stuur hem dan een appje met een haiku van Bouwe Brouwer:

zondagmiddag
mijn buurman boort een gaatje
in mijn geduld

Nadat ik de haiku heb verstuurd begin ik te twijfelen of de haiku wel klopt. Ik controleer voor de zekerheid het origineel, die toch iets anders blijkt te zijn, namelijk:

zomermiddag
de buurman boort een gaatje
in mijn geduld

Nu hopen dat Bouwe niet teleurgesteld is in mijn geheugen en de aanpassing kan waarderen.

Vier haikudichters uit Almere hebben een nieuwe bundel gemaakt over de nieuwe Floriade in Almere. De ondertitel ‘Binnen en buiten de perken’ beschrijft de perikelen die er nodig waren om de Floriade 2022 te organiseren over de periode 2017-2022.

Deze bundel is door mij vormgegeven en bevat 70 haiku’s, verbindende teksten en illustraties en is te koop op de Floriade maar ook te bestellen via email: hetty@glashorster.nl en kost 8.50 euro incl. verzendkosten.

Deze afbeelding is ook als PDF beschikbaar, klik hier. Er zit dan ook een tweede bladzijde bij, waarop te lezen is waar de onderdelen voor staan. Mocht u het willen printen – de afbeelding is op A5-formaat gemaakt.

Deze afbeelding is ook als PDF beschikbaar, klik hier. Er zit dan ook een tweede bladzijde bij, waarop te lezen is waar de onderdelen voor staan. Mocht u het willen printen – de afbeelding is op A5-formaat gemaakt.

De bekende Nederlandse dichter Jan Jacob Slauerhoff heeft als scheepsarts de wereld rondgevaren en heeft daarbij veel poëzie van over de hele wereld leren kennen. Van 1925 tot 1927 is hij als scheepsarts werkzaam geweest bij de Java – China – Japanlijn en heeft zo een aantal maal Japan bezocht. Daar is hij vermoedelijk in aanraking gekomen met de Japanse versvorm die wij tegenwoordig als haiku kennen.

Hij heeft zelf een aantal hokkai – zoals de haiku in die tijd werd genoemd – gemaakt. Deze hokkai zijn in het nagelaten werk van Slauerhoff gevonden en af en toe in poëzieperiodieken opgenomen. Hieronder de vier hokkai:
 

Het komen van mijn gedichten:
Als t neerzweven van een vlinder
Op meeldraad van bevend jasmijn.

Het verandert het licht soms van kleur,
Het wordt winter midden in de zomer,
‘t Hart staat stil bij de onstuimigste onhelzing.

De klokjes zijn nog hoorbaar,
‘t Spoor nog niet toegevallen,
De kar allang verdwenen.

Lieveling, schooner ben jij dan de heilige Foedsji,
Die maar één welvende sneeuwige top heeft,
Alleen bij het vroegrood één rozige spits vertoont.

 
Slauerhoff dichtte zonder de regels die we tegenwoordig kennen toe te passen – regels die ze in Japan overigens ook niet kennen zoals wij ze hanteren omdat ze daar geen lettergrepen kennen, maar met tekens werken. De geest van de Japanse haiku heeft Slauerhoff goed begrepen en toegepast in zijn hokkai’s.

Meer informatie over het boek: J.J. Slauerhoff – verzamelde gedichten

Sinterklaas is weer terug naar warmere streken, bij ons is het nu tijd om naar de kerst toe te werken. Kerstverlichting is weer overal zichtbaar, en in de huizen worden kerstbomen neergezet.

Zeker in huizen met kinderen is dit iets wat vaak samen gebeurt, eigen maaksels komen in de boom net als bonte kerstballen.
Een mooie haiku hierover komt van Bouwe Brouwer:

de kerstboom –
elk jaar weer wat hoger
haar papieren engel

De zelfgemaakte engel wordt door de maker opgehangen en het valt op dat deze ieder jaar hoger in de boom hangt.

Bij ons zijn de kinderen de deur uit en moeten wij het doen met herinneringen. Er hangen ballen van vroeger thuis, maar ook van de jaren dat onze kinderen klein waren.

Onlangs ontving ik van Joanne van Helvoort haar boekje met de titel “Pluisjes”.

Een haiku uit dit bundeltje bracht me terug naar Delfzijl, het dorp waar ik tot mijn zevende heb gewoond.

Het bracht herinneringen naar boven over mattenkloppen op het plaatsje met een aantal buurvrouwen, de wringer voor de was in de bijkeuken, ijsbloemen op het slaapkamerraam na een koude nacht, sterren kijken in de vensterbank van je slaapkamer en nog veel meer.

Onlangs was ik er weer even, maar het buurtje waar we woonden bestaat niet meer, een aantal andere herkenningspunten in het dorp nog wel.

Al deze herinneringen door één haiku, in dit geval vijftien lettergrepen – meer is er niet nodig om dit allemaal naar boven te halen:

het dorp van mijn jeugd
een jonge vrouw zingt
met mijn moeders stem

Joanne van Helvoort heeft een weblog met nog veel meer haiku’s: joannevanhelvoort.blogspot