Danièle Sallenave – Gepasseerd station
anièle Sllenave begint haar dagboek op 1 januari 1990 – vlak na de val van de Berlijnse Muur en het opengaan van de grenzen naar de oude Oostbloklanden en loop tot 31 december 1991.
Ze weet hoe het leven daar is, bezocht deze landen regelmatig. Ze weet ook waar de mensen op hopen nu de grenzen weer open zijn en beschrijft de teleurstelling als blijkt wat het Westen ze te bieden heeft – het kapitalisme.
Ze worden niet meer door hun eigen regering vermorzeld, maar door bedrijven die gouden bergen beloven, maar op winstbejag uit zijn. Bij elk groot bedrijf dat zich in deze landen vestigt staan er grote nieuwsberichten in de kranten, maar nergens hoor je over hulp of idealen en ze tijd gunnen om te wennen aan een ander leven.
En ze verbazen zich over de Westerlingen, die geestelijk lui zijn en zich laten leiden door reclames en de uitverkoop, niet door vergezichten of idealen – vaak de laatste strohalm die ze zelf hebben gehad, meestal tegen beter weten in.
En kijk waar we nu – dertig jaar na het uitkomen van het boek – staan. Ook in het Westen worden inwoners door hun eigen – machteloze – regering gewantrouwd en gemangeld zoals we in Nederland momenteel ondervinden.
Een opmerking uit het boek:
“Dat is wat we cultuur zouden kunnen noemen […] de wellevendheid, de beschaving, de kunst van het samenzijn, het wederzijdse respect, een soort ethische horizon, die het mogelijk maakt samen te leven.”
Een boek om over na te denken.
Meer informatie over het boek:
Danièle Sallenave – Gepasseerd station