• Tuingasten

    Tuingasten – Huismus

    Tuingasten - Huismus

    Ze zijn overal en altijd met z’n allen.
    Met z’n allen op straat, schuimend tussen de klinkers. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen naar een achtertuin, misschien is daar wat brood gestrooid. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen ruziezoekend in het warme zand of gauw een boom in, want er loert een kat. Roefroef de vleugeltjes. Met z’n allen in de dakgoot, graag onder de pannen en ’s avonds vroeg weer onder zeil.

     

    Uit: Ruim duizend dagen werk van Koos van Zomeren
    Foto: Henk van der Werff

  • Haibun

    Winterslaap

    In het voorjaar ontdoe ik de tuin van bladeren die de hele winter zijn blijven liggen voor de vogels en insecten. Meestal begint in deze periode de keizerskroon te groeien, juist op tijd om de eerste actieve mollen op afstand te houden met zijn geur.

    In de opstaande rand achterin onze tuin staat een beeld op een houten boomstronk, waar altijd veel bladeren omheen blijven liggen, ook dit jaar weer. Als ik er aan toe ben om ze op te ruimen, grijp ik in de bladeren en voel iets heftig steken in mijn hand, die ik van schrik direct terugtrek.

    Onder de bladeren hoor ik een diepe zucht. Nieuwsgierig geworden verwijder ik voorzichtig wat bladeren en zie een egel liggen die nog in winterslaap is.

    eerste lentedag
    het schuiven van tuinstoelen
    op zoek naar de zon

  • Haiku,  Vuursteen

     
     
     

    kushandjes het afscheid zo lang als het perron

     

    Uit: Vuursteen lente 2018

     
     

  • Fotografie divers,  Renga

    Om er te zijn

    Schiermonnikoog

    Het eiland mondt uit
    in een afgelegen plek –
    met palenballet.

    de zeilboten voor anker
    in cadans met de golfslag

    Het is er nu weer:
    dat stroeve zand, van ver weg
    bezonken geuren.

    zand en zeewind bedekken
    wat het getij achterlaat

    De uren dat we
    – buiten alles om – keken
    naar de vogeltrek.

    de stilte die we vonden
    in de luwte van de duinen

    Simon Buschman (1,3,5)
    Henk van der Werff (2,4,6)

    Bovenstaande renga is gemaakt naar aanleiding van de foto.

  • Haiku

     
     

    nieuwjaarsdag
    mussen, terug in hun struik
    bespreken het vuurwerk

     
     

  • Tuingasten

    Tuingasten – Staartmees

    Staartmees

    Gehuld in een wolk van tsjirp-klanken, rollend als een erwt in een scheidsrechtersfluitje, komt bovendien een club staartmezen aanzetten, bleek bevederde pingpongballetjes met een zwarte steel. Maar wat je hoort krijg je lang niet in dezelfde mate te zien. Zo klein, zo beweeglijk.
    Altijd in vereniging, toch ieder op zichzelf, zo trekken staartmezen over de wereld. Altijd opgewekt, altijd in gesprek. En volkomen onverstoorbaar. Ze geven je het gevoel van een boom tussen de bomen – dat ze elk moment op je kunnen neerstrijken om mouw, kraag en hoofd op eetbaarheidjes te inspecteren, dat het stom toeval is dat je wordt overgeslagen.

    Ik denk wel eens dat de natuur bedoeld is om ons een plezier te doen. Vooral bij staartmezen.

     
     

    Uit: Ruim duizend dagen werk van Koos van Zomeren
    Foto: Henk van der Werff

  • Haibun

    Zwitserland

    Samen met een collega rij ik naar Zwitserland. Het was de bedoeling met het vliegtuig te gaan, maar onze vlucht werd geannuleerd. Jammer is het wel, ik had gehoopt de bergen uit de lucht te kunnen zien, maar in plaats daarvan rijden we Zwitserland binnen als het donker is.

    Ook de volgende dag brengen we vooral binnen door. Als het even kan zoek ik een raam op in de hoop toch iets te zien van de bergen die goed verstopt achter de stad liggen.

    kantoorairco
    de berglucht wordt gezuiverd
    binnen geblazen

    Aan het begin van de avond lukt het me pas de omgeving eens goed te bekijken. Er komt een Zwitser naast me staan die over de omgeving begint te vertellen.
    “Ziet u de berg daar links, daar is nog een James Bondfilm met Sean Connery opgenomen. En op die berg daar woonden vroeger veel filmsterren. En daar, die hoge met de gletsjers was vroeger nog mooier toen de gletsjers groter en imposanter waren”.

    Ik kijk en luister, maar geniet vooral van het uitzicht. De berg met de gletsjers torent imposant boven de andere bergtoppen uit en in de heldere lucht is de eerste kou van het jaar voelbaar.

    valavond
    de bevroren bergtop
    vangt het laatste licht

    De volgende dag rijden we naar huis terug en neem ik een kleine oogst aan indrukken mee. Terwijl mijn collega rijdt, kijk ik naar buiten en zie een grote vogel langs de auto vliegen, op weg naar de bergen. Zijn gevorkte staart is onmiskenbaar – een rode wouw!

  • Haiku,  Vuursteen

     
     

    boswandeling
    plotseling hoor ik de lokroep
    van een mobieltje

    Uit: Vuursteen winter 2018