nazomerdagen –
het nest van een waterhoen
valt uit elkaarUit: Vuursteen winter 2019
het beeld in de tuin,
langzaam trekt het zich terug
in de hegUit: Vuursteen lente 2017
alles wijst hij aan
voorop in het fietsstoeltje –
de geur van zijn haarUit: Vuursteen herfst 2019
2e plaats in de kukai
onderwerp: jong
de zomerwind
is het schuurtje gepasseerd,
langs de seringen
Uit: Vuursteen lente 2019
1e plaats in de kukai met als onderwerp: geurenVliegtuiggeronk
et is een warme zomeravond en langzaam wordt het donker. In de verte hoor ik een vliegtuig aankomen en zoek de lucht af.
Even later zie ik het knipperende lichtje tussen de eerste sterren en verbaas me er weer over dat in dat kleine stipje in de lucht een paar honderd mensen zitten op weg naar een verre bestemming gedragen door – ja door wat eigenlijk?vliegtuiggeronk
een spinnetje klimt vliegensvlug
de avond inUit: Vuursteen lente 2017
Verlaten hoeve
Hoe vaak al passeerde ik het kleine boerderijtje, met de inmiddels bejaarde boer, iedere morgen op dezelfde tijd rondscharrelend op het erf. Eieren zoekend die door de kippen tussen de struiken zijn gelegd, de stok waar de geit omheen cirkelt een paar meter verplaatsend of in zijn moestuin de groenten plukkend voor zijn warme middagmaaltijd.
Naast de achterdeur een melkbus met wat plantjes en een plekje voor zijn klompen; bij de voordeur geen opsmuk, die is alleen voor speciale gelegenheden, zoals een huwelijk of begrafenis.
Vandaag komen er slopers om het af te breken. Er komt een rondweg voor de woonwijk die onlangs is gebouwd.
verlaten hoeve
boven de deur nog het kruis
met een paastakjeUit: Vuursteen winter 2016
midden op zee
het langzame deinen
van de MelkwegUit: Vuursteen zomer 2017
in de volle bus
zingt een moeder heel zachtjes
voor haar babyGeplaatst in: Vuursteen zomer 2019
Op eigen benen
k herinner me dat ik op weg ben naar de kleuterschool. Daarbij passeer ik ook de parkvijver, waar vandaag een groep ganzen mij de weg verspert. Onder de indruk van deze grote vogels en de herrie die ze maken, besluit ik terug te gaan naar huis, waar mijn moeder me verbaasd terug ziet komen.
Jaren later wil ik kamperen met drie vrienden bij een boer in Engeland. Al snel ontdekken we dat de tentharingen zijn vergeten. De boer denkt wel dat hij ons kan helpen en loopt naar een grote schuur. Hij vertelt dat hij achterin een afgescheiden gedeelte heeft waar overgebleven spullen van vorige kampeerders liggen, daar zullen we vast wel vinden wat we nodig hebben. Hij opent de deur en we zien duizenden ganzen lopen.
Samen met mijn vrienden besluit ik het te proberen. Spitsroeden lopend banen we ons een weg door de horde ganzen, die een enorm kabaal maken. Achterin vinden we wat we nodig hebben en voorzichtig lopen we weer terug. Opgelucht komen we bij de uitgang aan, waar een lachende boer ons op staat te wachten en ons een prettige vakantie wenst.eerste verre reis
vanaf de hoge bergwand
de blauwe zeeUit: Vuursteen zomer 2016
gesloten luiken
de warmte van de stenen
vlak voor het onweerUit: Vuursteen winter 2017