We brengen onze vakantie door in de Algarve, waar de kust vol staat met hotels en appartementencomlexen. Maar landinwaarts vindt je ze nog, de dorpjes waarbij je zegt dat de tijd er heeft stilgestaan.

Alles is er zoals het hoort, een klein plein in het centrum met een paar bankjes in de schaduw van oude bomen waar dorpsbewonders elkaar bijpraten over het dorspleven.

Op het terras waar we wachten op koffie die wordt gezet in het tempo van het dorp heb je rustig de tijd om te kijken naar de dingen die horen bij zo’n plaatsje: de zwaluwnesten onder de randen van de daken en de sinaasappels tussen de bladeren van een boom. Ook hoor je het klepperen van ooievaars op hun nest.

mannen op hun bankje
kijken naar het verstrijken
van de tijd

Langzaam wordt het avond op het intieme strandje tussen de rotsen, ouders halen hun kinderen uit het water waarna ze worden aangekleed door hun moeders terwijl hun vaders het speelgoed bij elkaar zoeken. Tieners komen tevoorschijn uit de omliggende rotsen waarna iedereen richting huis gaat en het strand achterlaten voor een handjevol mensen die van de zonsondergang willen genieten bij een kop koffie op het terras.

zonsondergang,
het geluid van de branding
onverstoorbaar