de warmte houdt aan
in de avond het zuchten
van een luchtballon
Amersfoort – Koppelpoort
Vroeger was de kant die op de afbeelding te zien is “buiten de stad” en moest je afwachten of je naar binnen mocht. Tegenwoordig maakt het niet uit, van alle kanten passeren fietsers, toeristen en dagjesmensen maken foto’s. Nog steeds kun je dezelfde foto maken als op de afbeelding uit 1931 te zien is, alleen staan er minder bomen dan op deze afbeelding. Van achter het sluisje links op de afbeelding klinken er regelmatig kinderstemmen van de basisschool er vlak achter.
Auto’s komen er nauwelijks, alleen bewoners of een enkele leverancier komt er aan een zijde langs. De andere zijde loopt dood. Wel rijdt er regelmatig een trein langs over de spoorburg vlak voor de poort die richting het noorden gaat. Ook in 1931 was dit spoor er al.
De haven waar de schepen uit de Eem aanlegden is verandert. De oude panden die er stonden zijn afgebroken en is kunsthal Kade er gebouwd. Ook het nieuwe Eemplein is er – helaas – bijgekomen. Er zijn een aantal winkels en de bibliotheek gevestigd. Gelukkig zijn er aan die zijde ook nog een aantal oude panden behouden voor kleine ondernemers.
Maar: elk gebouw heeft ook een andere kant en deze andere zijde – binnen de stad – ziet er heel anders uit, daar is nog de oude stad te zien, met sluisjes om het water uit de Eem van buiten de stad te regelen. Ook de huizen links en rechts, waaronder de beiaardschool zijn authentiek. Dankzij deze beiaardschool klinkt het carillon uit de Onze Lieve Vrouwetoren regelmatig en met verschillende soorten muziek.
De binnenkant van de poort oogt vriendelijk, het hoeft dan ook geen mensen meer af te schrikken, iedereen is welkom.
De eerste afbeelding is uit: Zwerftochten door ons land – Utrecht
De tweede afbeelding: Henk van der Werff
Op eigen benen
k herinner me dat ik op weg ben naar de kleuterschool. Daarbij passeer ik ook de parkvijver, waar vandaag een groep ganzen mij de weg verspert. Onder de indruk van deze grote vogels en de herrie die ze maken, besluit ik terug te gaan naar huis, waar mijn moeder me verbaasd terug ziet komen.
Jaren later wil ik kamperen met drie vrienden bij een boer in Engeland. Al snel ontdekken we dat de tentharingen zijn vergeten. De boer denkt wel dat hij ons kan helpen en loopt naar een grote schuur. Hij vertelt dat hij achterin een afgescheiden gedeelte heeft waar overgebleven spullen van vorige kampeerders liggen, daar zullen we vast wel vinden wat we nodig hebben. Hij opent de deur en we zien duizenden ganzen lopen.
Samen met mijn vrienden besluit ik het te proberen. Spitsroeden lopend banen we ons een weg door de horde ganzen, die een enorm kabaal maken. Achterin vinden we wat we nodig hebben en voorzichtig lopen we weer terug. Opgelucht komen we bij de uitgang aan, waar een lachende boer ons op staat te wachten en ons een prettige vakantie wenst.eerste verre reis
vanaf de hoge bergwand
de blauwe zeeUit: Vuursteen zomer 2016
hemelvaartsdag –
leunend tegen de wolken
jacobsladders
Tuingasten – Spreeuwen
Spreeuwen. Spreeuwen hebben een aanstekelijke voorkeur voor spreeuwen. Vandaar die onafzienbare avondvluchten. Kijk toch wat een boel spreeuwen we zijn! En ze willen allemaal in het midden, stuk voor stuk willen ze baden in de spreeuwen. Vandaar de samenhang, de dynamiek van die vluchten.
Uit: Alle vogels van Koos van Zomeren
Foto: Henk van der WerffOne hundred aspects of the moon
aar aanleiding van het boek “Het snoer der ontferming” van Louis Couperus, waar een paar verhalen mede zijn gebaseerd op prenten van de schilder Yoshitoshi heb ik dit boek met veel plezier weer eens uit de kast gehaald.
Yoshitoshi heeft tussen 1885 en 1892 honderd prenten gemaakt met afbeeldingen van dichters, toneelspelers, gedichten, bekenden uit de geschiedenis en geesten. De rode draad bij de prenten is dat alle figuren zijn afgebeeld met een maan of het licht van de maan op de afbeelding.
Normaal zie je afbeeldingen van bekende figuren op het hoogtepunt van hun roem. In deze serie is dat niet zo. Hier zie je een generaal op de avond voor de grote veldslag starend naar de maan of een beroemd dichter die in slaap is gevallen in het maanlicht.
Bij alle prenten staat een duidelijke uitleg waar de afbeelding over gaat en het belang van de afgebeelde persoon met betrekking tot de geschiedenis, toneelstuk of religie.
Een paar prenten:
Basho (1644-1694)
Als meest bekende haikudichter is hij ook in Nederland geen onbekende. Hij is hier afgebeeld, pratend met twee boeren terwijl hij op reis is naar het hoge noorden. Deze reis is te lezen in zijn boek hierover wat een klassieker is in de Japanse literatuur.Ono no Komachi (ca.825-ca.900)
Deze dichteres was ooit een mooie, goed geklede dichteres aan het keizerlijk hof, van wie het verhaal gaat dat ze regen op kon wekken met een gedicht na een lange periode van droogte. Op de afbeelding staat ze afgebeeld als een armoedige, oude vrouw terwijl ze haar leven overdenkt.Chiyo-ni (1703-1775)
Chiyo-ni is – net als Basho – een haikudichteres. Ze staat afgebeeld in een van haar meest bekende haiku’s, wanneer ze water wil halen als blijkt dat haar emmer is overgroeid met bloemen en ze de emmer van haar buurvrouw leent.Murasaki Shikibu (978-1014)
Zij was de schrijfster van “het verhaal van Genji”, wat ook wel bekend staat als het eerste verhaal wat ooit op schrift is gezet. Het verhaal gaat over de lotgevallen van prins Genji, waarin de gebruiken en omgang in die tijd aan het Japanse hof mooi wordt beschreven.Om de afbeeldingen te zien, klik op de naam. Voor alle prenten van Yoshitoshi in deze serie, klik hier.
Japan heeft een veel langere geschiedenis en traditie dan wij in Nederland, maar wat zou het leuk zijn als er ook zo’n boek over de Nederlandse geschiedenis zou bestaan. De rode draad zou in ons geval niet de maan moeten zijn, maar met het water moet het ons ook lukken.
Meer informatie over het boek: John Stevenson – Yosihitoshi’s One hundred aspects of the moon
gesloten luiken
de warmte van de stenen
vlak voor het onweerUit: Vuursteen winter 2017
Benagil
Volgens de bladen en ansichtkaarten die we tegenkomen mogen we één bezienswaardigheid niet missen in het gebied waar we op vakantie zijn. Gehoorzaam als we zijn varen we nu met een bootje rondom een rotswand en komen uit op een klein strandje in een grot die verlicht is door een opening in het plafond.
Volgens de stuurman van onze boot kun je hier alleen over water komen, wat lijkt te kloppen, omdat de paar mensen die aanwezig zijn er met kano’s zijn gekomen. Jongeren lopen wat heen en weer over het strandje en zijn in de weer met hun vaartuigen.
Vogels zijn niet gebonden aan vaartuigen, zwaluwen zwieren door alle gaten en kieren naar binnen en duiven kijken vanuit hun nesten in de rotswand op ons neer.
Aangezien we een programma hebben af te werken kunnen we niet te lang blijven en varen we naar een volgende grot. Zoals het een goed toerist betaamt heb ik nog een extra foto van deze plek te maken voor het geval er nog niet genoeg van zijn.
lange sluitertijd
een onrustige deining
schudt wat met de bootDe foto die hier is gemaakt is op 11 mei 2019 geplaatst.
Portugal – Benagil
Foto: Henk van der Werff
twee minuten stil –
een kind op vaders schouders
kijkt naar de duiven