• Haibun,  Vuursteen

    Verlaten hoeve

    6 september 2019 /

    Hoe vaak al passeerde ik het kleine boerderijtje, met de inmiddels bejaarde boer, iedere morgen op dezelfde tijd rondscharrelend op het erf. Eieren zoekend die door de kippen tussen de struiken zijn gelegd, de stok waar de geit omheen cirkelt een paar meter verplaatsend of in zijn moestuin de groenten plukkend voor zijn warme middagmaaltijd.

    Naast de achterdeur een melkbus met wat plantjes en een plekje voor zijn klompen; bij de voordeur geen opsmuk, die is alleen voor speciale gelegenheden, zoals een huwelijk of begrafenis.

    Vandaag komen er slopers om het af te breken. Er komt een rondweg voor de woonwijk die onlangs is gebouwd.

    verlaten hoeve
    boven de deur nog het kruis
    met een paastakje

    Uit: Vuursteen winter 2016

  • Haiku
    31 augustus 2019 /

     
     
     

    ganzen, rusteloos –
    het water tot de horizon
    rimpelloos

     
     
     

  • Haibun

    Vilnius

    28 augustus 2019 /

    Letter Als we in Vilnius op vakantie zijn zie ik een jongen zijn fiets op slot zetten tegen een boom. Ik bedenk me dat hij geboren is nadat het land zijn vrijheid terugkreeg. Hij heeft de mogelijkheid om in vrijheid zijn eigen keuzes te maken in tegenstelling tot zijn ouders die zijn opgegroeid in een land met beperkingen.

    Zelf ben ik van na de 2e Wereldoorlog en begreep als kind niet waarom volwassenen het voortdurend over de oorlog hadden. Later, als je hoort wat er is gebeurd en hoort van landen waar vrijheid geen gemeengoed is, begrijp je beter waarom het zo’n belangrijk onderwerp is.

    Ik vermoed dat de jongeman die ik zie hetzelfde gevoel zal hebben gehad als ik – de gesprekken en onwennigheid van zijn ouders, maar hoop dat hij ook gaat beseffen hoe belangrijk het is om je eigen keuzes te kunnen maken.

    trouwlocatie –
    in de muur achter het hek
    kogelgaten

     
     

  • Haiku,  Vuursteen
    22 augustus 2019 /

     
     
     

    midden op zee
    het langzame deinen
    van de Melkweg

     

    Uit: Vuursteen zomer 2017

     
     

  • Haibun,  Zwerftochten

    Austerlitz

    19 augustus 2019 /

    Austerlitz     Met mijn conditie gaat het wel, maar mijn knieën beginnen te protesteren wanneer ik bovenaan de eenentachtig treden tellende trap van de pyramide van Austerlitz sta.

    het monument
    bovenaan de steile trap
    alleen vogels horen

         Vroeger als kind leverde dit geen probleem op. In de jaren zestig ben ik hier voor het eerst geweest. Vanuit Utrecht werden er dagtochten hier naar toe georganiseerd, zodat de stadskinderen zich ook eens in de natuur konden vermaken. De speeltuin en kermis zijn in vernieuwde vorm nog steeds aanwezig.
         Ik herinner me lange tafels waar kinderen limonade kregen te drinken. Ik het bos stonden overal “hutten” tegen de bomen die door de kinderen waren gebouwd. Tussendoor werden er veel bosbessen geplukt en gegeten.

         Gelukkig gaat de weg terug een stuk makkelijker en bosbessen zijn er niet meer rond deze tijd van het jaar dat ik er ben.

    De eerste afbeelding is uit: Zwerftochten door ons land – Utrecht

  • Haiku
    28 juli 2019 /

     
     
     

    slaapkamerraam –
    ver voorbij de horizon
    de sterrenhemel

     
     
     

  • Andermans werk

    Just as I would

    25 juli 2019 /

    Schiermonnikoog

    the tide
    arranging rocks and sand
    just as I would

    John Stevenson

    Ik vermoed dat er niet veel mensen zijn die kijken of een strand mooi is. Wanneer we erheen gaan als de zon schijnt zoeken we een rustig plekje. Of in de winter hopen we dat we een lekkere wandeling kunnen maken – wind geen bezwaar.
    Meestal zien we ook de nieuwe ontwikkelingen in de vorm van windmolens of schoorstenen ergens staan.

    Ondanks dat werkt de natuur voortdurend aan de vormgeving van een strand. De wind blaast het zand over het strand naar een andere plek, het water vormt het weer op een andere manier, laat materiaal achter zoals schelpen en andere zaken die de zee bevat.

    De natuur kijkt niet of iets mooi is, wij wel – als we er tenminste aan denken. De maker van de haiku heeft het wel gezien. Sterker nog, het ziet er precies zo uit als hij het zelf had gemaakt. Dat het de natuur niet uitmaakt wat er wordt gebruikt en welke combinaties er benut zijn blijkt ook uit een andere haiku:

    low tide –
    stones that have dried
    among those that haven’t

    John Stevenson

     

    Uit: Live again door John Stevenson