Ademwolkjes
Ik loop als klein kind buiten in wat later bekend zou worden als de barre winter waarin Reinier Paping de zwaarste Elfstedentocht ooit won. Omdat het zo koud is, hangen de lakens van de buurvrouw als planken stijf bevroren aan de waslijn. Verbaasd kijk ik ernaar. Als ik er een wegduw naar de zijkant lijkt het net een tent te worden tussen de lakens.
Als ik een punt beetpak om een laken weg te trekken, breekt die af. Verbaasd kijk ik naar het bevroren stukje stof in mijn handen. Omdat ik het niet geloof probeer ik het nog een keer.
In de verte begint er iemand te roepen.ademwolkjes
kinderen spelen
dat ze rokenUit: Vuursteen zomer 2018
De eerste single
Op de platenbeurs snuffel ik door de bakken om te zien of er iets van mijn gading tussen zit. Een man naast me trekt een elpee uit de bak, haalt de plaat uit de hoes en begint deze minutieus te controleren. Ondertussen bekijk ik de hoes, maar deze – noch de artiest komen me bekend voor.
Inmiddels is de verkoper omgelopen en wijst de man op een kleine prijssticker die op de hoes zit en zegt dat dit de enige smet op de hoes of plaat is.
De koper is tevreden over de kwaliteit van de plaat en vraagt naar de prijs. Na enig nadenken zegt de verkoper dat hij hem voor €1000,- mag hebben. Zonder aarzelen stemt de nieuwe eigenaar hiermee in, mij in verbazing achterlatend.twee weken zakgeld –
na lang wikken en wegen
de eerste singleWinterslaap
In het voorjaar ontdoe ik de tuin van bladeren die ik de hele winter laat liggen voor de vogels en insecten. Meestal begint in deze periode de keizerskroon te groeien, juist op tijd om de eerste actieve mollen op afstand te houden met zijn geur.
In de opstaande rand achterin onze tuin staat een beeld op een houten boomstronk, waar altijd veel bladeren omheen blijven liggen, ook dit jaar weer. Als ik er aan toe ben om ze op te ruimen, grijp ik in de bladeren en voel iets heftig steken in mijn hand, die ik van schrik terugtrek.
Onder de bladeren hoor ik een diepe zucht. Nieuwsgierig geworden verwijder ik voorzichtig wat bladeren en zie een egel liggen die nog in winterslaap is.eerste lentedag
het schuiven van tuinstoelen
op zoek naar de zonDe stenen man
p deze mooie herfstdag kijk ik het verdiepte bospad in, dat door de gevangenen is uitgegraven. Aan het eind hiervan is een aarden wand, waar een monument voor staat van een man, gekleed in kampkleren. Een hand is gebald ten teken van de machteloze woede, de andere hand geopend omdat er altijd hoop is.Deze 350 meter lange schietbaan is onderdeel van kamp Amersfoort, gelegen in de bossen aan de zuidkant van Amersfoort. Het kamp deed dienst als doorvoerkamp naar de vernietigingskampen in de 2e Wereldoorlog. Sommigen hadden zelfs de hoop niet om te ontsnappen tijdens het transport. Ze werden meegenomen naar deze schietbaan om hier geëxecuteerd te worden.
Terwijl ik het pad in loop, probeer ik me voor te stellen wat de gevangenen – lopend tussen het vuurpeloton – gedacht moeten hebben.
een zachte wind draagt
de geur van herfstbladeren,
een hond rent voorbijOpgenomen in: Vuursteen herfst 2017
Winterslaap
In het voorjaar ontdoe ik de tuin van bladeren die de hele winter zijn blijven liggen voor de vogels en insecten. Meestal begint in deze periode de keizerskroon te groeien, juist op tijd om de eerste actieve mollen op afstand te houden met zijn geur.
In de opstaande rand achterin onze tuin staat een beeld op een houten boomstronk, waar altijd veel bladeren omheen blijven liggen, ook dit jaar weer. Als ik er aan toe ben om ze op te ruimen, grijp ik in de bladeren en voel iets heftig steken in mijn hand, die ik van schrik direct terugtrek.
Onder de bladeren hoor ik een diepe zucht. Nieuwsgierig geworden verwijder ik voorzichtig wat bladeren en zie een egel liggen die nog in winterslaap is.
eerste lentedag
het schuiven van tuinstoelen
op zoek naar de zonZwitserland
Samen met een collega rij ik naar Zwitserland. Het was de bedoeling met het vliegtuig te gaan, maar onze vlucht werd geannuleerd. Jammer is het wel, ik had gehoopt de bergen uit de lucht te kunnen zien, maar in plaats daarvan rijden we Zwitserland binnen als het donker is.
Ook de volgende dag brengen we vooral binnen door. Als het even kan zoek ik een raam op in de hoop toch iets te zien van de bergen die goed verstopt achter de stad liggen.
kantoorairco
de berglucht wordt gezuiverd
binnen geblazenAan het begin van de avond lukt het me pas de omgeving eens goed te bekijken. Er komt een Zwitser naast me staan die over de omgeving begint te vertellen.
“Ziet u de berg daar links, daar is nog een James Bondfilm met Sean Connery opgenomen. En op die berg daar woonden vroeger veel filmsterren. En daar, die hoge met de gletsjers was vroeger nog mooier toen de gletsjers groter en imposanter waren”.Ik kijk en luister, maar geniet vooral van het uitzicht. De berg met de gletsjers torent imposant boven de andere bergtoppen uit en in de heldere lucht is de eerste kou van het jaar voelbaar.
valavond
de bevroren bergtop
vangt het laatste lichtDe volgende dag rijden we naar huis terug en neem ik een kleine oogst aan indrukken mee. Terwijl mijn collega rijdt, kijk ik naar buiten en zie een grote vogel langs de auto vliegen, op weg naar de bergen. Zijn gevorkte staart is onmiskenbaar – een rode wouw!