zonneschijn verlicht
haar handjes op de ruiten
haar afwezigheid

Nico van Dam

Als ik voor het raam te kijken, peins ik er niet over om met mijn handen aan het raam te komen. ook omdat ik weet dat er dan iemand aan de slag moet om het weer schoon te maken.

Hoe anders is dat bij kinderen. Ze hebben iets gezien en willen dit bekijken, ontdekken. En dat doen ze dan ook voluit – zonder aan eventuele consequenties te denken.
En dan komt het vreemde, er volgt geen reprimande. Sterker nog, ze wordt gemist. Ze had gerust nog meer afdrukken op de ruit mogen maken.

Dankzij deze haiku zal de dichter altijd aan dit moment kunnen terugdenken, ook al is zijn kleindochter volwassen en misschien zelf moeder.
Een prachtige haiku!

at the end
of the hot busride
pink seashells

Roberta Beary

Iedereen herinnert zich de verveling tijdens een reis ergens naar toe met je ouders. Zeker zomers als het warm is en je geen kant op kunt in een auto of bus en je vooral stil moet blijven zitten. Maar als je eenmaal bent aangekomen is alles snel vergeten omdat je aandacht wordt opgeëist door de omgeving.

Deze haiku is voor mij vanuit het oogpunt van een kind geschreven – een volwassene weet waarnaartoe hij op weg is. Maar ook nu kan het je nog overkomen dat je verrast wordt. Je moet bijvoorbeeld naar een verjaardag waar je geen zin in hebt omdat je moe bent of er ligt nog van alles waar je mee aan de slag moet. Maar als je toch gaat kan het gebeuren dat je iemand leert kennen waar je een hele leuke avond mee doorbrengt en voor je het weet is de avond om.

Roze zeeschelpen kun je overal tegenkomen.