Het is een heerlijke warme dag en ik besluit achter in de tuin een boek te gaan lezen. Even later zie ik een winterkoninkje luid kwetterend op een beeld zitten. Meestal houden ze zich goed verborgen, maar dit keer trekt hij de aandacht met zijn opgewonden gepiep.

Ik kijk naar de plek waar hij zijn aandacht op heeft gericht en zie een kleine uitgave van dit vogeltje uit de heg komen. Onhandig, half vliegend, half vallend zakt het naar de grond, waar het snel tussen de planten verdwijnt.

Vlak daarna komt er een tweede uit de heg, die na een onhandige vlucht op ons zonnescherm terecht komt en daar wat paniekerig naar beneden begint te glijden totdat het houvast vindt tegen de rand van het scherm.

Er komt ook nog een derde te voorschijn, die met afstandjes van ongeveer een meter naar de beukenhaag vliegt, waarna de twee anderen jongen en de ouder zich bij hem voegen.

De hele middag kan ik vliegoefeningen van de jonge vogeltjes volgen en aan het eind van de middag levert het vliegen ze nauwelijks meer problemen op.

de kleine vogel,
vol bravoure op de laagste tak
van een struik