vingerhoedskruid –
de billen van een hommel,
achterwaarts kruipendUit: Vuursteen lente 2018
Winterslaap
In het voorjaar ontdoe ik de tuin van bladeren die ik de hele winter laat liggen voor de vogels en insecten. Meestal begint in deze periode de keizerskroon te groeien, juist op tijd om de eerste actieve mollen op afstand te houden met zijn geur.
In de opstaande rand achterin onze tuin staat een beeld op een houten boomstronk, waar altijd veel bladeren omheen blijven liggen, ook dit jaar weer. Als ik er aan toe ben om ze op te ruimen, grijp ik in de bladeren en voel iets heftig steken in mijn hand, die ik van schrik terugtrek.
Onder de bladeren hoor ik een diepe zucht. Nieuwsgierig geworden verwijder ik voorzichtig wat bladeren en zie een egel liggen die nog in winterslaap is.eerste lentedag
het schuiven van tuinstoelen
op zoek naar de zonRamen en deuren – Valencia
Foto: Henk van der Werff
het hele perron
past in een wachthokje –
lenteregenUit: Vuursteen winter 2018
Tuingasten – Grote bonte specht
pok-pok-pok, regelmatig onderbroken door pauzes waarin de specht uitkijkt naar een havik of zich een paar decimeter verplaatst.
Dan, eindelijk, weet je waaraan het je doet denken. Het klinkt alsof iemand in alle eenzaamheid een stukje zit te tikken. Bedachtzaam, want het moet in één keer goed, wordt letter voor letter op haar plaats gezet.
Ze vormen een verhaal dat niet in het minst te lijden heeft van de omstandigheid dat het nooit gedrukt zal worden. En zoals elk goed verhaal bevat het in feite slechts één mededeling: ik leef!
Uit: Alle vogels van Koos van Zomeren
Foto: Henk van der WerffShifting shadows
Composed of gravel,
autumn leaves, and shifting shadows:
the bank of this streamJames Hackett
n een haiku is het de bedoeling dat de dichter op de achtergrond blijft en alleen in woorden iets aanreikt, waarmee de lezer de haiku met zijn eigen ervaringen kan inkleuren.
Dat is precies wat er in deze haiku gebeurt. De dichter geeft ons wat kiezelstenen, herfstbladeren en schaduw. Iedere lezer zal er zijn eigen beeld bij hebben; een hoekje in het bos in de buurt, of misschien van een vakantie.Toch is het niet eenvoudig om zo’n haiku te maken. Regelmatig passeren we mooie stukjes natuur, maar hoeveel mensen kunnen beschrijven wat ze hebben gezien?
De dichter van deze haiku – James Hackett – heeft er waarschijnlijk een tijdje gezeten voor hij echt zag uit welke ingrediënten het bestaat. En dit rustige observeren – een goede eigenschap voor een haikudichter – spreekt ook uit de rust in deze haiku.Uit: Haikupoetry, volume three door J.W.Hackett
een windgong tinkelt –
de dag geeft zijn kleuren terug
aan de avondUit: Vuursteen herfst 2018
De stenen man
p deze mooie herfstdag kijk ik het verdiepte bospad in, dat door de gevangenen is uitgegraven. Aan het eind hiervan is een aarden wand, waar een monument voor staat van een man, gekleed in kampkleren. Een hand is gebald ten teken van de machteloze woede, de andere hand geopend omdat er altijd hoop is.Deze 350 meter lange schietbaan is onderdeel van kamp Amersfoort, gelegen in de bossen aan de zuidkant van Amersfoort. Het kamp deed dienst als doorvoerkamp naar de vernietigingskampen in de 2e Wereldoorlog. Sommigen hadden zelfs de hoop niet om te ontsnappen tijdens het transport. Ze werden meegenomen naar deze schietbaan om hier geëxecuteerd te worden.
Terwijl ik het pad in loop, probeer ik me voor te stellen wat de gevangenen – lopend tussen het vuurpeloton – gedacht moeten hebben.
een zachte wind draagt
de geur van herfstbladeren,
een hond rent voorbijOpgenomen in: Vuursteen herfst 2017
IJsland – Vatnsfjörður
Foto: Henk van der Werff
rokjesdag
vogels brengen takjes terug
naar de bomenUit: Vuursteen herfst 2018