Dit jaar begint het voorjaar al in februari. Veel te vroeg voor de tijd van het jaar, maar gezien de pandemie met bijbehorende regels een uitkomst. Eindelijk kun je weer eens lekker naar buiten waar veel mensen net zo over denken gezien de drukte in het bos bij ons in de buurt.

Wie ik er ook tegenkom zijn de kabouters. Ze staan erbij of ze – net als wij – een wandeling gaan maken. Normaal krijg je kabouters niet te zien, maar wij zijn de gelukkigen die ze een keer treffen.

Een kind met fantasie heeft aan de voet van een eik, waar een opening is, een familie van kabouters neergezet. Ik zoek of ik kinderen zie of hoor, maar zie niets. Gelukkig zijn kabouters oud en wijs genoeg om alleen op pad te kunnen gaan.

open jassenweer
een spoor van verse molshopen
langs het wandelpad

Een van de kleine wensen die ik heb is het bezoeken van een xylotheek, een bomenbibliotheek. Kasteel Groeneveld in Baarn is een van de drie plaatsen in Nederland waar een verzameling uit het begin van de 19e eeuw aanwezig is, maar helaas niet toegankelijk voor publiek.

Vandaag ben ik er op een rustige dag met een grotere groep. Terwijl ik afreken voor een tentoonstelling vraagt de cassière of er nog speciale wensen zijn. Ik ruik mijn kans en vraag of het mogelijk is de xylotheek te bezichtigen. Ondanks dat er niemand is om ons te begeleiden wordt het toch toegestaan.

De ruimte wordt van het slot gehaald en we mogen naar binnen. In de kamer met boeken worden we alleen gelaten en kunnen we de boeken uit de kast halen en bekijken.

Zo’n boomboek is volledig gemaakt van één boom, de bast dient als kaft. De zaden, bladeren, takjes en soms stuifmeel zitten binnen in het boek. Deze boomboeken zijn bijna twee eeuwen oud.

Ik beleef deze middag als een klein kind in een snoepwinkel. Het is geen meeslepende wens, maar voor mij was het een prachtige middag.

ijsbloemen
achter het kleine zolderraam
wintertakken