• Haibun

    Paradijs

    22 december 2019 /

    Ik zit bij een kleine kreek waar het oude gemaal af en toe nog overtollig water uit de achtergelegen polder loost. Het is er rustig, insecten zoemen er rond, af en toe flitst er zelfs een ijsvogel voorbij. Regelmatig kom ik hier om te fotograferen of gewoon om even rustig te zitten. Na de renovatie van het gemaal is er ook een vogelkijkhut geplaatst, al is sindsdien de uil uit het gemaal verdwenen.

    Als ik er een tijdje ben, komen er een man en een vrouw die op een afstandje gaan zitten. Er wordt niet gepraat, ze kijken alleen maar en genieten van de stilte en het uitzicht. Na een kwartier staan ze op en lopen weg. Wanneer ze langs me lopen hoor ik de vrouw zachtjes zeggen: “echt een klein paradijsje”.

    zomermiddag –
    op de andere oever
    een oude roeiboot

  • Haiku
    17 december 2019 /

     
     
     

    eeuwenoud kerkje –
    in de eiken rondom
    processierupsen

     
     
     

  • Haibun

    Voor het eerst

    14 december 2019 /

    Langzaam lopen we het laatste duin op en dan zijn we bij de zee. Voorop lopen onze twee jongens, en wij daarachter, beladen met de spullen die twee kleine kinderen zoal nodig hebben voor een dagje aan zee.

    Boven op het duin stopt onze jongste van bijna twee even. Het is de eerste keer dat hij de zee ziet. Vervolgens spreid hij zijn armen zo wijd mogelijk en laat zich langzaam voorover vallen, waarna hij het duin afrolt. Beneden aangekomen staat hij schaterlachend op en begint naar de zee te rennen.

    Geschrokken van zijn koprol zet ik snel alle spullen neer en ga achter hem aan. Vlak voordat hij bij het water is weet ik hem in te halen.

    vakantiehuisje –
    kinderstemmen golven mee
    met de branding

  • Haiku,  Vuursteen
    8 december 2019 /

     
     
     

    het beeld in de tuin,
    langzaam trekt het zich terug
    in de heg

     

    Geplaatst in: Vuursteen lente 2017

     
     

  • Haibun

    Fietstocht

    5 december 2019 /

    Voor mij op de fiets, in het kinderzitje zit onze oudste tijdens een tochtje langs de boerderijen van ons dorp. Voortdurend is hij aan het praten over alles wat hij onderweg ziet, of we zingen samen een liedje over de dieren die we onderweg zien en horen. “Witte zwanen, zwarte zwanen” of “Kukelekuu zo kraait de haan” passeren de revue.

    Plotseling stijgt met groot tumult een grutto op uit het hoge gras en begint schijnaanvallen op ons uit te voeren. Geschrokken houd mijn zoon zijn mond. Hij is erg onder de indruk van de opgewonden vogel. Gelukkig maar, want liedjes over een grutto ken ik niet.

    voor op de fiets
    met zijn handen op het stuur
    bepaalt hij de richting

  • Haiku
    29 november 2019 /

     
     
     

    de boom, omgewaaid –
    en, of er niets is gebeurd,
    wolken in het blauw

     
     
     

  • Andermans werk,  Uitgelezen

    Jac Vroemen – Domweg gelukkig

    26 november 2019 /

    Jac Vroemen - Domweg gelukkig

    wakker geworden
    stil naar vogels luisteren
    domweg gelukkig

    Jac Vroemen had er plezier in om via twitter zijn haiku te publiceren. Hij noemde zich de Haikuman en communiceerde zo met anderen over haiku.
    Hij werkte op twitter aan zijn oude en nieuwe haiku en zocht naar unieke mogelijkheden van haikutweets.

    een geur van velpon
    voor de gebroken vleugels
    van de kerstengel

    Hierdoor ontstond een soort haiku werk- en dagboek. Van sommige haiku is goed te lezen waar het idee is begonnen en de uiteindelijk versie daarvan.
    Haiku bleven verschijnen totdat dit door zijn ziekte niet meer ging.

    uitslag van de scan
    zeilend op open water
    de bodem voelen

    Dorine Haveman en ik hebben uit Jacs twitterbestand 74 haiku gekozen en in dit boekje opgenomen.