Op zijn website sbteksten.nl heeft Simon Buschman een nieuw onderdeel toegevoegd, te weten: Duetten. Als onderdeel hiervan heeft Simon ook aan mij vijf haibun gevraagd, waar hij op reageert met een haibun van zijn hand. Op dit weblog plaats ik de komende dagen de vijf haibun, vandaag de eerste. Een link naar het antwoord van Simon hierop zal als link onder de haibun worden geplaatst.

Ooit

Onze jongste zoon en zijn vriendin wonen sinds kort in de wijk waar ik een groot deel van mijn jeugd heb doorgebracht. Bij een van mijn bezoeken aan hen, zag ik dat mijn oude middelbare school wordt afgebroken.

De periode dat je doorbrengt op een middelbare school transformeer je van basisschoolkind naar jongvolwassene. Je leert er omgaan met de verschillende karakters van leraren, wordt er waarschijnlijk voor de eerste keer verliefd en maakt er vrienden en, als het goed is, leer je er ook nog wat. Wanneer het dan gebeurt dat je oude school wordt afgebroken, kun je het gevoel krijgen dat emoties van alle leerlingen in de voorbije jaren verdwijnen met het gebouw. Bij woonhuizen heb ik dat gevoel nog sterker, daar zijn kinderen geboren, mensen overleden, ruzies uitgevochten en weer goedgemaakt.

Ik vraag me dan altijd af wat er gebeurt met deze gebeurtenissen en emoties, verdwijnen ze zomaar met het verdwijnen van een gebouw, of waren ze al verdwenen. Ik vermoed dat het dezelfde vraag is als waar je ziel blijft na je overlijden.

In ieder geval heb ik uit die berg stenen die ooit mijn school vormden nog een paar herinneringen kunnen trekken voor ze helemaal verdwenen.

in de brugklas,
dat meisje – haar examen
heeft ze nooit gemaakt

Lees hier de reactie van Simon Buschman.